7,936 Views
Favorite
ในภาคกลางจะออกเสียงเรียกว่า “เกวียน” หมายถึง พาหนะชนิดหนึ่ง มีล้อ ๒ ล้อ ใช้ควายหรือวัวเทียม ใช้ลักษณนามว่าเล่มและมีการนำไปใช้เป็นชื่อมาตราตวงโดย ๘๐ สัด หรือ ๑๐๐ ถัง เป็น ๑ เกวียน แต่ถ้าเป็นมาตราตวงตามแบบราชการที่เรียกว่าเกวียนหลวงจะมีอัตราเท่ากับ ๒,๐๐๐ ลิตร หรือ ๒ กิโลลิตร นอกจากนี้ก็ยังมีคำที่ใช้เรียกเกวียนหรือพาหนะที่มีลักษณะคล้ายเกวียนแตกต่างกันออกไปอีกหลายชื่อ ดังนี้
ระแทะ เป็นคำเรียกเกวียนขนาดเล็กที่ใช้วัวเทียมบางทีก็เรียกว่ารันแทะหรือกระแท บางแห่งเรียกว่ากระแทะซึ่งเป็นคำที่รับมาจากภาษาเขมรคือระแตะ (ภาษาเขมรเขียนว่า รเทะ อ่านออกเสียงเป็น รอเตะฮฺ)
เกียน เป็นคำเรียกเกวียนตามเสียงของคนท้องถิ่นภาคอีสานและสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว รวมทั้งคนท้องถิ่นภาคใต้ที่ใช้ทั้งคำว่าเกียนและเกวียน บางแห่งก็ใช้คำว่าล้อที่หมายถึง เกวียน
เกวี๋ยน เป็นคำเรียกเกวียนตามเสียงของคนท้องถิ่นภาคเหนือ บางทีเรียกว่า ล้อ ในอดีตมีคำเรียกเกวียนว่า ล้องัว ล้อเฮือน หรือ เฮือนล้อ
สาลี่ คนท้องถิ่นภาคอีสานในอดีตเรียกว่า สาลี เป็นพาหนะที่มีลักษณะคล้ายเกวียน มี ๒ ล้อ ใช้บรรทุกของหนัก เช่น ต้นไม้ทั้งต้นสาลี่มีทั้งขนาดใหญ่ที่ใช้ควายหรือวัวลากและขนาดเล็กที่ใช้คนหลายสิบคนลากไปในทางราบ
หนวนหรือหลวน เป็นคำที่คนท้องถิ่นในภาคใต้ใช้เรียกพาหนะที่คล้ายเกวียนแต่ไม่มีล้อซึ่งทั่วไปจะหมายถึงเลื่อนที่ใช้บรรทุกของหนัก
